Shogun overleden
De oude wijze man is niet meer 22/03/2020 †
Velen van onze stichting kennen Shogun, door zijn mooie verschijning, zijn statige blik, één blauw één bruin oog. Deze sympathieke hond heeft zo'n tien jaar een baas gehad, maar was niet meer gewenst. Hij werd op straat gezet. Omdat de straat gevaarlijk is, heeft Neli deze senior verwelkomd in haar asiel. In het asiel bij Neli is Shogun na een periode erg veranderd in zijn voordeel, en mocht hij op onze adoptielijst. Op veertienjarige leeftijd is Shogun naar Nederland gekomen. Hij heeft nog veertien maanden in Nederland geleeft.
Rust zacht wijze man
Vuvuzela overleden.
Vuvuzela leerden we in 2013 kennen. Ze leefde al zes jaar bij de dierentuin van Calarasi geleefd. Echter, was dit niet meer zonder gevaren nadat de wet veranderd was dat straathonden vogelvrij waren verklaard en hondenvangers honden vingen in Calarasi. Dus deze vriendelijke dame werd daar snel weggehaald en bij Neli geplaatst.
Vuvezela heeft zeven jaar op onze website gestaan, zeven jaar heeft het geduurd voor er iemand langs kwam die zag hoe speciaal ze was. Ze werd begin 2020 gereserveerd voor adoptie. Iemand wilde dit verlegen, maar lieve meisje eindelijk naar Nederland halen.
Maar toen sloeg het noodlot toe. Vuvezela bleek ziek, heel erg ziek. Maar nu kwam het gevaar van binnenuit, want bij Vuvuzela werd een hersentumor gediagnosticeerd. Zo erg dat dit meisje's oog langzaam in de verdrukking kwam. We hebben Vuvuzela door meerdere artsen laten onderzoeken, MRI werd gemaakt. Maar iedereen kwam op 1 conclusie uit; dit meisje zou niet meer beter worden. Neli heeft Vuvuzela in huis genomen. Op 17 maart 2020 is Vuvuzela, in bijzijn van Neli die van haar hield, overleden. Ze is 12 jaar geworden.
We wensen Neli en de baasjes die Vuvuzela ontzettend graag wilden adopteren heel veel sterkte.
Romy overleden
In september 2008 hebben wij via jullie stichting Fifi geadopteerd. Ze kreeg de naam Romy.
Bij het zien van haar foto op de site, heb ik geen seconde getwijfeld; zij zou komen!Een klein schriel hondje, wat de moed om te leven had opgegeven.Zij heeft een prachtig leven bij ons gehad, met ons 4 andere geadopteerde hondjes.Helaas kreeg zij vorige week een hersenbloeding, waardoor haar leven ondraaglijk werd.Ik heb op 6 maart de beslissing moeten nemen om haar los te laten. Er was geen andere optie meer.We zijn dankbaar dat ze een heel mooi leven mocht hebben bij ons, maar we missen haar vreselijk.Ons mooie prinsesje..Lieve groet, Ilze
Luna (Nadia) Overleden, 15-04-2006 - 01-03-2020
In 2012, toen Leo nog een puppy (sheltie) was, wilden we nog een hond erbij. Al zoekende via internet kwamen we bij DAN uit. Natuurlijk stonden er hele lieve honden en puppy’s op de website... maar na 1 blik was ik gelijk verkocht toen ik een teefje van 6 jaar oud zag (bij DAN bekent als Nadia). 
Toen we bij Linda waren zagen we dat het een heel lief maar angstig hondje betrof. 
We missen luna heel erg, haar “geroep/gepraat” 's morgens vroeg om ons te wekken, haar gedans in de keuken als ik haar eten aan het bereiden was.. en haar liefdevolle blik en blijdschap als we thuiskwamen... pure liefde.Daniel & Veronica
__________________________________________________________________________________________________________________________
Freiya overleden
Op 8 December 2008 kwam je aan op schiphol. Nadat ik je eerder op We hebben je naderhand Freiya genoemd. Nooit hebben er mensen last van je gehad en ging je goed met andere honden. Een bench was al gauw ook niet meer nodig. Weg uit die hel dat Roemenie heet. Weg bij die misstanden daar.
Je was nu veilig en had nu altijd te eten. Dat ontbrak er daar nog wel eens aan.
En zo verstreken de jaren dat je bij ons was. Je werd steeds specialer voor mij!
Dan opeens begon je te manken en raar te lopen. We dachten dat je wat te wild gespeeld had met het opvanghondje Gail. Maar nee, naderhand blijkt dat de jaartjes gingen tellen en je bleek behoorlijke artrose te hebben.
Ondertussen was de pijnstilling voor de artrose ( dat je langzaam opvrat) flink verhoogd tot het maximum. Freiya begon steeds slechter te lopen en behoorlijk moeite te krijgen met de 2x 8 treden van de trap. Dragen was geen optie, dat liet ze niet toe. Want "Hey, wat denk je, ik ben wel even de prinses hier ja!"
Dan die dag van 21 Januari 2020. Een aantal mensen zijn 's ochtends afscheid van je komen nemen. We wachtten tot 15.00 uur, want dan zou de dierenarts aan huis komen. Wat kan zo'n dag lang duren; aanhikken tegen een afscheid dat je niet wilt nemen, maar wat onvermijdelijk is.
14.55 uur ging de deurbel. Ja hoor, daar was de dierenarts. Na alles uitgelegd te hebben ging het gebeuren. Eerst heeft de Kapelaan Freiya gezegend.
15.10 uur, de eerste prik met slaapmiddel (we waren al gewaarschuwd dat je daar van ging gillen), wat dan ook gebeurde (door merg en been).
Freiya zakte weg en de dierenarts spoot de rest van het slaapmiddel bij. Nu wachten. Ze was in dromenland geraakt en zakte steeds verder weg en toen, toen volgde die andere spuit met het fatale middel. Freiya overleed erg snel, ze was om 15.20 uur overleden.
Freiya werd 18,5 jaar oud. Freiya was niet zomaar een hond. Ze was de eerste Roemeen die wij, met zo'n vreselijke achtergrond, in huis hebben gehaald.
Ondanks we nog een ander hondje hebben, is het huis leeg en ik ben een deel van mezelf kwijt. Wat mis ik je diertje! Bedankt voor alles wat je ons gebracht hebt, dit gaat niet zomaar voorbij en of over.
Freiya rust zacht, je woont nu in de mooiste kamer van mijn hart.
André