Elly (in Roemenië Annie) overleden

*2004  - 23 september 2021†

   Mijn hond Elly leefde op straat in Roemenië, en werd door

   Dogsadoptions Nederland in oktober 2010 gevonden met haar vijf pups.

   In het asiel aldaar knapte zij geweldig op, maar moest later alleen

   worden geplaatst omdat zij aangevallen werd door de rest van de roedel,

   in dit kleine hok is het neerwaarts met haar gegaan. In 2014 vond ik

   haar urgente advertentie en adopteerde haar, zij was toen naar schatting

   10 jaar oud.   

   Maandenlang oefenden we met wennen aan haar nieuwe leven, wennen

   aan veiligheid. De paniek verdween geleidelijk. Röntgenonderzoek

   toonde aan dat haar heup al lange tijd uit de kom was en haar lichaam

in de loop der jaren een nieuw soort kapsel had gemaakt. Dankzij voldoende stabiliteit in haar heupgewricht

en medische zorg heeft zij nog 7 jaren een fijn leven kunnen leiden. We wandelden veel in de natuur, ze

sjeesde achter binnenvaartschepen aan, was liefhebber van sprintjes door het gras en dan rollen op haar

rug, wat zij in de laatste dagen van haar leven nog deed. 

Elly was een hond met een zacht karakter, sterke wil en oneindig doorzettingsvermogen. Met bewondering

voor mijn hond en dankbaarheid voor alle tijd samen, heb ik afscheid van haar moeten nemen; haar

achterbeen was op en ze zakte door haar benen.

Een spandoekgroot bedank aan Ton van der Hel, zijn echtgenote Annie en medewerkers van Dogs 

Adoptions Nederland, alsook asielhoudster Carmen Milobendzchi, die zich inzetten voor de schrijnende

omstandigheden van zwerfhonden in Roemenië. 

Chantal Peterson 

Pika

Ze was er bijna - op 23 oktober zou ze aankomen in haar nieuwe huis. Maar nog in Roemenië werd Pika ziek, en zieker. Tegen al onze hoop in overleed Pika in het dierenziekenuis, wachtend op een MRI om te kijken of haar problemen neurologisch van aard waren.
Het is ontzettend zuur om zo dichtbij je 'happily ever after' te komen, en het dan niet te mogen meemaken. Voor haar, en ook voor de familie die zich zo verheugde op een leven met haar.

We hopen dat ze die liefde evengoed gevoeld heeft.

Cesar

De kortste kennismaking: we ontmoetten Cesar nog maar een week terug in het Public Shelter. Helaas kreeg hij niet zijn happy ending, maar stierf hij ongeveer gelijktijdig met het publiceren van zijn adoptieprofiel. Zonder baasje, met gelukkig nog net wat liefde van ons team onder de riem. Ja, dat is hard; nee, dat is niet eerlijk - maar het is een fijn idee dat we hem kenden, hij niet stierf als een nummer. 8836, Cesar. Dag ventje.