In Memoriam: Sunny (Sunday) is niet meer ❤️🌈
En dan steven we af naar 24 uur zonder Sunny in ons leven.
Wauw, gewoon wauw, wat een raar en verdrietig gevoel is dit.
Sunny, oftewel Sunday, kwam bij Schumi, Dave en mij in de opvang op 11 maart 2012. Ze zou een week eerder al in de opvang bij iemand anders gezeten moeten hebben, maar twee pups waren verwisseld. Dus de vraag kwam of ik een spoedje kon opvangen i.v.m. de zeer strenge wintert toendertijd en ook omdat dit de tijd was dat de shelterhouder van Slatina was overleden en de pups daar niet veilig zaten. Ze werden overgebracht naar het asiel in Popesti, maar daar was het ook niet zo best. Het sneeuw stond daken hoog en -40 was het daar. En dan kwam daar kleine Sun met haar mini vachtje. Dus whoppa, Sun met de eerste vlucht hierheen.
Ze kon het meteen goed vinden met Dave en Schumi. Ze trok zich op aan Schumi en was instant maatjes met Dave. Drie maanden heb ik haar in de opvang gehad door een gebroken polspootje dat ingetaped moest worden. Natuurlijk waren er mensen die vielen op het knappe koppie van Sun. En als ze langskwamen dan kwamen ze van een koude kermis thuis, want Sun bleek een angstig, onzeker en reactief hondje. Dus ik heb al die mensen afgekeurd en na drie maanden besloten dat ze bij ons hoorde en mijn handtekening onder haar adoptiecontract gezet.
De eerste 7 jaar heeft Sunny boven in haar eigen slaapkamer geleefd, onder het bed of in haar tent. Ik had een slaapkamer voor haar ingericht, donker en zoveel mogelijk prikkelvrij. Het leven in Nederland viel Sunny zwaar. Ik had nog nooit zo'n onzeker hondje als Sunny gehad en wat heeft zij mij veel geleerd. Van jasjes tot aanpassen tijdens de wandeling tot afwachten en geduld hebben.
Met Sun kon je niet haasten. En naar alle losloopgebieden gingen we met de auto, want door het dorp lopen was te veel voor haar. Te veel enge dingen. Al waren het maar ritjes van 5 min, we gingen gewoon. En dat terwijl ik tegen een losloopgebied aan woon. Maar met voetbalvelden e.d. was dit alleen te in de vroege ochtenden rond een uur of 6. Dan liep ze daar wel fier met haar staartje omhoog.
Op elk gebied was ze een uitdaging: lopen, alleen thuisblijven, blaffen, eten (ze was een zeikerd in haar jonge jaren en ze moest eten want ze was een zeer iel poppetje).
Schumi bleek haar steun en toeverlaat en Dave haar speelmaatje. Wat hebben die twee laatsten een hoop lol gehad met elkaar.
In 2015 overleed Schumi en in 2018 kwam daar Simba bij ons wonen. Dat was bijna meteen goed. Want Sun vond er altijd wel wat van als vreemde honden in haar huis kwamen. Daar moest Aafje Octaafje altijd wel iets over zeggen, zeker als ze in haar buurt op haar plekje op de bank kwamen. Met pups heeft ze nooit was gehad, ook niet toen ze zelf pup was.
Ook met kinderen ging het niet. Doodsbang was ze voor die mini mensen. Gelukkig is ze nooit in de positie geweest om te moeten uithalen naar een kind, maar die angst is altijd gebleven. Ook sigarettenrook was een no go. Als ze dat rook, dan trok ze altijd een heel gek gezicht.
We hebben wel wat honden over de vloer gehad, want ook al liet Sun merken dat ze er iets van vond, na een paar uur was het goed. Zelfs met Wally, die als klein pupje in de opvang kwam.
Met Dave en Simba werd ze langzaam de bejaardensoos. Ze was wat jaren, dus bleef voor velen altijd de Benjamin.
Ze was ook de meest gezonde, aangezien de twee mannen altijd iets hadden. Dus in dat opzicht was de focus vaak niet op haar. Tot in eind 2022 ze ineens binnen 1 maand tijd haar twee broers en steun en toeverlaat verloor. Dat was voor ons beiden wel een klap. Maar eer aan Sun, ze sloeg zich er goed doorheen. Met allemaal dates met bevriende honden om de wandelingen fijn te maken. En natuurlijk met Santos, haar brother-from-another-mother en van Hennie, dat werd haar steun. Sun kon vanaf het moment dat ze alleen woonde niet meer alleen blijven. Dus elke keer als ik werken moest ging ze naar Hennie Lenselink en soms ook naar Janet en Hans Molenaar van Sophie. Dankbaar met zulke mensen in je leven ❤️.
We zijn zelfs nog naar een spirituele dierentolk geweest om te vragen of Sun een broertje of zusje wenste. Antwoord; ze vond het wel lekker cocoonen met mijn op de bank 🤣.
Maar op 4 mei 2023 kwam daar toch Casper, en dat was meteen goed, ook eerst na een date natuurlijk. Natuurlijk moest ze hem wel eerst tonen dat het haar huis was en waar zijn plek was. Maar dit kwam helemaal goed.
Alleen werd Sun ook ouder en ouder. Elk jaar krijgen senioren in mijn huis een seniorencheck. En in februari 2025 kwam tevoren dat de bloedwaardes van Sun niet goed waren. Foto's werden gemaakt en er werden wat gekke dingen gezien. Dus werd en een hart echo gemaakt en daar kwam uit dat ze een flinke tumor bij haar hart had en hiermee had ze ook bloedarmoede. Dus we wisten dat haar tijd gelimiteerd zou zijn. De buik echo lieten we zitten, want met deze diagnose was de toon al gezet. En de buik echo zou een niet zo'n leuke zijn en dat wenste ik haar niet toe.
Dus even schrikken en schouders eronder. Want ze was er nog. En hoe....
4 Maanden heeft ze het nog volgehouden. 4 Maanden met verwend worden met biefstuk, tartaar en alles wat ze lekker vond. Het enige was dat haar buik bleef groeien. En dat was wel rot om te zien. Tot de laatste 2/3 weken ik haar wat meer zag afglijden. Meer moeite met lopen, ze waggelde meer en haar ontlasting bleef slecht. Maar ze was een vechter. En ze rende nog, at nog, vond nog van alles wat. Ze was mentaal gewoonweg nog een jonge meid en er niet klaar voor. Deze weken had ik wel mijn zorgen geuit bij de dierenarts. Ik had elke vrijdag een huisbezoek afspraak staan voor thuis euthanasie en ik had het privenummer van de da voor als er nood aan de man was. Dat gaf me zoveel rust.
Afgelopen dinsdag moest ik werken en had ik al door dat Sun meer begon te hoesten. Hennie had ook haar zorgen al geuit en woensdag zag ik Sun wat oncomfortabeler zijn met uitlaten en opstaan. Onder de douche kreeg ik de realisatie dat het haar tijd was en 's middags bevestigde ik de euthanasie afspraak voor a.s. vrijdag. Donderdag ging het nog best en vrijdag zag ik aan Sun voor het eerst dat ze aan het opgeven was, ze was er klaar voor en dat maakte voor mij de beslissing alleen maar duidelijker. We hebben gisteren ontzettend genoten van elkaar. Twee ere- en afscheidrondes in haar wagen op de Terp en hier in de buurt. De rest van de dag heeft ze naast me op de bank gelegen en liggen slapen. Muziekje aan. Eten wilde ze al niet meer.
Rond kwart voor vijf was de dierenarts hier en rond vijf uur/kwart over 5 blies Sun, binnen 1 minuut na de laatste injectie, haar laatste adem uit in mijn armen. In bijzijn van mij, Cas, Hennie en de dierenarts. Met liefde is ze losgelaten.
Dit meisje heeft me alles geleerd wat betreft Roemeense onzekere honden. The do's and don'ts. Op vakantie gaan met haar was geen optie. 1 Keer in een huisje gezeten. Ze huilde al als ik op de wc zat. Ik heb, met liefde, heel veel gelaten voor haar. En ik zou dat zo weer doen.
Ze was er 1 uit duizenden. Mijn meisje, mijn Sunnepunnie, monster, mama, queen of the Terp, zusje, vriendin en mijn kind, want dat was ze gewoon.
Gisteren stond ik in de urnenkamer van het crematorium en zocht ik een urn met een zon erop. Maar niet te vinden. Dus vrienden gevraagd of zij een unieke urn voor dit unieke hondje wilden maken en dat wilden ze. Dus dat gaan we snel doorspreken.
Nu is het afwachten wanneer mn meisje weer naar huis mag komen, alleen in een andere vorm. En wat zal ik blij zijn als haar zieke lichaam weg is. Klinkt misschien gek, maar dit was Sun niet meer. Lichaam en geest waren niet in evenwicht meer.
Wat ga ik haar missen, ach, we missen haar nu al. Ook Casper. Ook al lagen ze nooit bij elkaar en deden ze weinig samen, ze hoorde toch bij elkaar. Hij is van zijn apropos. Dus met hem bezoeken we zijn beste vriend en bro van Hennie wat vaker.
Sun is nu bij een hele mooie delegatie en herenigd met iedereen die haar ooit lief was. En dat verwarmd mijn hart ontzettend. Ik weet zeker dat Schumi, Max, Dave, Simba, Xenna, Santos haar opwachten bij de hemelpoort.
Lief meisje, ik mis je, ik houd ontzettend van je. Maak er wat moois van daarboven en geef iedereen een knuffel van me. 🌈❤️
