Moos (voorheen Mosulet) en Noortje (voorheen Princess)
Vóór adoptie:
|
|
||||||
.jpg)
.jpg)
Moos (De zwarte lieverd , vroeger heette hij Mosulet) gevonden door een stel Amerikanen op huwelijksreis (nu onze grote vrienden aan de andere kant van de oceaan!!) aangereden ,zat tegen een lantarenpaal met gebroken pootje. Hoe ellendig kan je leven eruit zien als je nog maar pup bent van een week of 10? Meegenomen naar de dierenarts door onze Amerikaanse vrienden, verzorgd tot en met...en geadopteerd door ons via hen...en natuurlijk DAN! Onze Amerikaanse vrienden brachten Moos naar Nederland, met nog een aantal honden die allemaal een nieuw baasje kregen. Een heerlijke hond...super
stout :-) ...en wat een humor...Moos is nu 3 jaar, en we genieten dagelijks ontzettend van hem. Dan onze Noor (de blonde troel) ...Noortje heette vroeger Princess. Die naam hebben we gauw veranderd in Noortje. Die naam paste veel beter bij haar, want een prinses was ze allerminst. Ze sprong in sloten...in de bagger...smeerde zichzelf vol gier en dode vis...dus nee...dan toch liever Noortje...Een Hollandse naam voor een grote viespeuk...:-)) Maaaaaaaaarrrrr...wat ís ze leuk...en wat is ze lief!!! En wat houden we van haar!!!!!!!!! Ze zat in het asiel in Roemenië heel zielig te wezen, ze werd er gebeten door de andere honden en durfde bijna niet te eten. Toen is besloten dat ze naar Nederland moest om van daaruit naar een gezin te gaan. Ze zat eerst in de opvang in Leiderdorp. Daar ging het niet goed. Dus moest ze daar weg. Wij zijn toen gevraagd of wij haar niet als opvanghondje wilden totdat er een gezin zou komen die haar graag wilde adopteren. Wij hebben haar bij de opvang uit Leiderdorp opgehaald, ze was doodsbang...en durfde ons amper aan te kijken. Toen we met haar aankwamen thuis en haar mee naar binnen namen begon ze ze grommen tegen Moos (Logisch..zou ik ook hebben gedaan...na zo vaak gebeten te zijn) We hebben ze even aan elkaar laten snuffelen..en we hebben Noortje even laten rondlopen in huis. Ze bromde wel tegen Moos...maar Moos had daar lak aan en deed lekker zijn eigen ding. (je hoorde hem bijna neuriën...hmmm.....mmmmmmmm...lalalala...) Na een tijdje zijn we met ze gaan wandelen...lekker samen...lekker aan elkaar ruiken...en soms brommen... eigenlijk was Moos toch wel heeeeeeeeeeeel erg leuk..en heeeeeeeeeeeeeel erg lief. Dezelfde avond lagen Noor en Moos al in één mand en zijn sindsdien onafscheidelijk. Jullie snappen het al....er kwam geen gezin meer in aanmerking voor Noortje....want wij wilden haar er dolgraag bij. We hebben een fantastisch koppel in huis waar we dolblij mee zijn en we zouden ze niet meer weg kunnen denken. Noortje is nog wel erg op haar hoede wanneer er vreemde mensen binnenkomen of wanneer ze andere honden ziet die ze niet zo goed kent. Maar met sommige buurthonden kan ze het uitstekend vinden. En de Amerikanen?????? Die hebben nu zelf een mensenpupje, die wij volgend jaar gaan bewonderen. Moos en Noor kunnen dan helaas niet mee...die gaan dan lekker naar mijn zus.....en het leukste is....die heeft een supergrote tuin waar je heerlijk in kunt graven!!!
Ik wilde jullie toch even laten weten hoe het nu met onze lieverds gaat. Geweldig dus!!!!!!