Amy, Choco (nu Tjokko) en Coditza
Voor onzekere Hero zochten we een volwassen hondje, die hem kon helpen in de grote enge wereld. We waren helemaal weg van Amy. In juni 2012 kwam dit moedertje van 5 pups bij ons wonen.
Amy paste zich fantastisch aan. Ze moest wel wennen aan het idee ,dat ze alles moest delen, maar ze vond haar plekje en wilde Hero wel leiden. Ook hielden we contact met drie van amy haar pups.
In juni 2013 kwamen we op de gedachten om opvanggezin te worden. Onze voorkeur ging uit naar kleine volwassen mannetjes honden, bijvoorbeeld Choco. Alleen, in september werd een wet aangenomen, die erg in het nadeel was voor de zwerfhonden in Roemenie en onze Choco zat veilig, dus andere honden gingen voor.
We kregen grote honden of pups aangeboden, maar geen Choco. Dan maar geen opvang, we reserveerden Choco en gingen hem 8 december 2013 van Schiphol halen. Choco ging Tjokko heten. Dat leek veel op hoe Neli hem noemde. Tjokko paste zich aan, netjes onder hoede van Amy. Alleen met het jaar is Tjokko uitgegroeid tot een mannetje met een eigen wil.
Zo! Drie honden is genoeg en vol goede moed gaven we ons op als opvanggezin voor honden uit het gemeente-asiel in Călărași, alleen wel kleine hondjes. Gwen vroeg of we de 7-jarige Coditza wilden opvangen. Hij kwam uit het huis van Neli, maar blafte heel veel en zat inmiddels in het asiel van Neli.
Oke! Dat gingen we doen. 23 November 2014 zou hij naar Nederland komen. Twee weken ervoor werd hij verplaatst naar Boekarest. Alleen Coditza was het er niet mee eens en bleek een ware Houdini te zijn. Hij groef zich onder het hek door en brak uit benches. Of het verstandig was het te doen??? We twijfelden, maar namen de gok en gingen hem 23 november ophalen van Schiphol.
Pff, ons kleintje maakte een heibel op de terugweg naar huis. Hij was mager en tot overmaat van ramp weigerde hij te eten. Dit hield hij drie dagen vol. Hij viel 8 ons af en we vroegen de dierenarts en Neli om raad. Neli gaf het antwoord: "Coditza eet met de pot mee".
Wat ons opviel was de afhankelijkheid van Coditza en omdat hij zich zo uithongerde konden we het hem niet aandoen om hem nogmaals te laten verhuizen. Daarbij kwam ook, dat ons mannetje zich keurig aanpaste, probeerde niet te ontsnappen, sliep keurig 's nachts in een bench op de slaapkamer vanwege de trap, at lekker verschillende dingen en was het grootste maatje van Tjokko.
Tja, we zijn dan een slecht opvanggezin, maar onze 4 trouwe Roemenen hebben het goed voor elkaar nu.
Groetjes, Ingrid en Ingrid en Hero, Coditza, Amy en Tjokko.