Happy endings

Mona

Opeens kwam daar de definitieve uitspraak in Roemenië: alle honden op straat mogen worden gedood nadat ze een aantal dagen in een gemeente asiel hebben gezeten.

We hadden Joey (Jolly van Dogsadoptions) al uit Roemenië gehaald, onze manke Nelis. We hadden ook al een grote herdershond en zo was het eigenlijk wel goed. Toen we echter hoorden dat de gevreesde wet er door ging in Roemenië hebben we niet lang hoeven twijfelen, ach, een hond erbij, dat past wel in huis. En de nieuwe hond konden we dan samen met Joey uitlaten, dus het was geen extra werk.
Sara stond op ons eerste keuze moment op de tweede plek, na Joey. We hebben alle honden nog een keer bekeken, want inmiddels was er alweer een heel stel bijgekomen. Maar Sara bleef op een staan, ze leefde op straat en liep nu groot gevaar. We hebben contact met de stichting opgenomen en ze kon gelukkig al snel naar Nederland komen, helaas zouden wij net op dat moment op vakantie zijn en dat konden we niet afzeggen. De vlucht van Sara werd twee weken uitgesteld en we hoopten dat ze niet gepakt zou worden. Gelukkig kon ze al snel naar een pension waar ze veilig was.
En toen was het zo ver, 3 november, de dag dat Sara aankwam. Er stonden veel 

mensen te wachten en er waren zelfs mensen speciaal voor Sara naar het vliegveld gekomen. Meteen toen we haar zagen was het een lieve, blije, zelfverzekerde hond en gek op mensen. Wat een knuffel en wat is ze mooi! Ze heeft veel weg van een Rottweiler, helemaal met die korte staart. We hebben haar aangelijnd en ze deed 
meteen of ze wist wat er van haar werd verwacht. Op het vliegveld hebben we haar omgedoopt naar Mona, van de pudding. Omdat ze best wel dik was en omdat we de naam gewoon heel leuk vonden.
Thuis aangekomen heeft ze nooit in huis geplast, ze was direct zindelijk. Ook kon ze binnen twee dagen al op commando zitten en ze werd grote vrienden met Joey. In het begin hield ze zich nog rustig, maar na een paard dagen was het ijs tussen die twee gebroken en renden ze achter elkaar aan door de kamer. Met onze herdershond kon ze het niet goed vinden, die snauwde ze altijd weg. Twee zelfverzekerde teven, dat is ook niet altijd succes. Gelukkig is onze herder geen vechtersbaas en bleef het bij dreigen. Ze tolereren elkaar nu over het algemeen, al wordt er soms nog een lip opgetrokken van Mona’s kant. Het gaat prima zo, al moeten we Mona soms even een halt toeroepen.

Mona was direct al verzot op Jasper, ze kruipt echt voor hem en doet alles wat hij maar vraagt. Mij vind ze ook heel leuk, maar Jasper is echt haar baas. Zodra ik ‘zit’ zegt, kijkt ze eerst even naar Jasper wat hij daar van vindt, maar als ik alleen ben luistert ze hartstikke goed. Inmiddels kan ze ook het commando ‘af’.
Ze is nog steeds gek op mensen en vooral op kinderen, precies zoals op de filmpjes op de website te zien is. Ze wil met iedereen op straat wel even knuffelen, al loopt ze ook heel netjes mee als we dat willen. De eerste paar weken durfde ze niet met ons te spelen, maar sinds ongeveer een maand gaat ze helemaal los. Ze gromt speels en bijt in je mouw, maar nooit hard. Ze is ontzettend voorzichtig en lief daarmee. Ook met honden op straat doet ze het ontzettend goed, ze snuffelt even en vindt het daarna prima om door te lopen.
Ze is helemaal ingeburgerd en heeft haar plekje in huis gevonden. Ze ligt het liefst de hele dag op de bank of bij je op schoot of ze speelt met Joey. Die twee zijn zo aan elkaar gewaagd! Soms merk je wel dat ze een straathond is geweest, ze is ontzettend slim en als het om eten gaat, is zij er als eerste bij. Al met al een geweldige, lieve, knappe en mooie hond. We kunnen alleen maar van haar genieten en we zijn ontzettend blij dat we haar deze kans hebben gegeven!

Groetjes Jasper en Lieke
En een snuffel van Rama (herder), Joey (Jolly) en Mona (Sara)