januari 2014
Bericht van Lyna!!
Ik wil even iets van me laten horen. Ik ben nu al een tijdje bij mijn nieuwe baasjes en Letta.
Op 29 september 2013 kwam ik aan op Schiphol, een hele belevenis. John en Martha werden mijn nieuwe baasjes en ik weet nu dat zij heel erg naar mij uitkeken. Op Schiphol wilde ik de bench niet uit omdat ik graag eerst de kat uit de boom kijk maar goed ik kon niet terug en als ik toen geweten had wat ik nu weet!
Letta vond het heel leuk dat ik bij haar kwam wonen, zij is eigenlijk mijn nieuwe zusje en wij kunnen het heel goed vinden met elkaar. In het begin vond ik alles wel een beetje eng,nieuwe geluiden en geuren, andere omgeving. Mijn baasjes begrepen dat wel en gaven mij volop de tijd om aan alles te wennen maar iedere keer als ik dan ergens aan gewend ben komt er weer een nieuwe uitdaging maar dat vind ik nu wel leuk!
Zo heb ik al heel veel honden ontmoet in mijn omgeving, dat waren al vriendjes van Letta en nu ook van mij. .jpg)
Omdat ik last heb van mijn heup moet ik het nu nog rustig aandoen met spelen maar we zijn bij de dokter geweest, die heeft foto’s gemaakt en hij gaat me beter maken. Daar kijk ik nu al naar uit want het is hier erg leuk!
Wat ik ook heel erg leuk vind, ik ben al op vakantie geweest naar Terschelling, dan moet je wel de zee over varen in een heel grote boot. Mijn baasjes waren een beetje ongerust of ik weer niet erg bang zou worden maar nee hoor, ik had al in een vliegtuig gevlogen dus die boot deed ik wel even. Letta, de kinderen van mijn baasjes Jasper en Linda en hun honden Bajka 
(die vind ik heel erg lief), Baloe (komt ook uit Roemenië) en Dribbel, gingen met ons mee. Samen ben je natuurlijk sterker en alles is dan veel leuker. Ik ben nu lid van een heel grote familie en wij zijn allemaal geadopteerd. Samen vormen we nu een echte roedel! Baloe is toch leuk ik kan heel fijn met haar spelen en is ook een echte grappenmaker, ze plast graag in een poel water, dat had ik een hond nog nooit zien doen. Letta en ik houden niet zo van water, we lijken wel op elkaar. Linda denkt dat Baloe en ik een soort hondendialect met elkaar spreken omdat wij op geheel eigen wijze met elkaar spelen. 
Het was toch leuk op Terschelling, ik was daar ook nergens bang voor en het rook er zo lekker naarkonijntjes en nog veel meer. Jammer dat ik nog aan de lijn moet lopen maar anders….!
Wat ik ook leuk vind, iedereen vindt mij heel erg lief, mijn baasjes, Jasper en Linda, mijn hondenfamilie en bij het uitlaten kom ik allerlei andere baasjes tegen met hun honden die ook weer heel erg lief tegen mij doen. Ik heb het hier reuze naar mijn zin en gelukkig mag ik voor altijd blijven. Mijn baasjes kunnen mij echt niet meer missen. Ze zijn gek met mij :))
Zo nu ben ik even uitverteld. Later laat ik jullie nog wel weten hoe het verder gaat met mij.
Het vrouwtje roept mij en vraagt of ik mee wil naar buiten. Jaaaahh natuurlijk, dat wil ik
altijd wel!
Knuffels van Lyna
Woeff!
.jpg)
December 2013
We hadden eigenlijk gepland om een weekend naar ons vakantiehuisje in Luxemburg te gaan toen we het telefoontje kregen dat we op zondag Dumy konden ophalen van het vliegveld!Wat waren wij blij zeg. Gelukkig hadden we alles al gekocht dus dat hoefde we niet meer op het laatste moment te doen.
Eindelijk, het was zondagmorgen, tijd om te vertrekken! Wat waren wij zenuwachtig, zou ze ons leuk vinden? Hoe ziet ze in het echt uit? Van alles spookte er door ons hoofd. Wat nou als Fido (onze andere hond) haar niet leuk zou vinden?
Aangekomen op het vliegveld duurde het nog een tijd voordat de hondjes kwamen. Na een hele hoop geduld kwam ze door de schuifdeuren de hal, ze zat samen met Totho in de kennel. Wat was ze schattig!!!
.jpg)
Helaas mocht Dumy er nog niet uit omdat ze de hele reis erg spannend vond en ze had gegromd. Dat was een enorme domper. Uiteindelijk op de weg terug naar huis heeft ze de hele reis (2,5 uur) lekker geslapen in de bench en als ze wakker werd dan kreeg ze een lekker stukje rodiworst.
Eenmaal thuis aangekomen liep ze meteen netjes aan de rolriem door de tuin heen. Wat waren wij trots op haar omdat we ons hadden voorbereid op het ergste viel er een enorm pak van ons hart.
We hadden haar nog even niet voorgesteld aan onze andere hond en haar eerst even laten rondsnuffelen in de slaapkamer en haar lekker vlees gegeven en wat laten drinken.
Fido had het natuurlijk meteen door wat wij in de slaapkamer aan het doen waren en begon als een malle te piepen en te blaffen. Besloten om ze toch maar meteen kennis te laten maken en dit was liefde op het eerste gezicht! Alwéér een meevaller. Nu wisten we het zeker, met Dumy gaat alles goedkomen!
Nu twee maanden later is Dumy een echte wijze dame.
Tussen haar streken door is ze echt heel lief. Ze is een enorm rustige hond, niet schuw naar andere mensen maar wel op haar hoede bij andere vreemde honden. Het liefst eet ze de bodem van haar voerbak op want van eten wordt ze helemaal gek! In de nacht is ze nog niet helemaal zindelijk maar gelukkig gaat dit ook steeds beter.
Terwijl mijn ouders niet zo gecharmeerd waren van het idee dat we nog een hond erbij namen heeft ze het toch voor elkaar gekregen om ook hun hartjes te veroveren. Mijn ouders zijn dol op haar! Wie niet?
Samen met Fido is ze elke dag op oorlogspad!!