Happy endings

Dit is niet het verhaal van één Happy Ending, maar van vier!!!!

 Foxy  Olive  Jane  Bob 

November 2013

Toen ruim 2 jaar geleden onze hond Cady overleed wist ik eigenlijk al heel snel dat ik graag een nieuw hondje wilde. Na een nare ervaring met een pup die, zoals achteraf duidelijk werd, van malafide broodfokkers afkomstig bleek, ernstig ziek was en overleed, heb ik me heilig voorgenomen dat niemand maar dan ook echt niemand ooit nog één cent aan mij zou verdienen over de rug van een hondje. En dus besloot ik, toen ik over het eerste en heftigste verdriet heen was, dat ik vanaf nu alleen nog een asielhondje wilde. Dat ik, in plaats van veel geld uit te geven aan een fokker, dat geld wilde besteden om er andere honden mee te kunnen helpen.

Zo begon een zoektocht naar een nieuwe hond. Het stond voor ons vast dat het een jonge pup moest zijn.Mijn man en ik werken allebei en hebben een druk leven. De nieuwe hond moest met mij mee kunnen naar mijn werk en moest ook mee kunnen naar familie en vrienden. Een jonge pup die alles nog moest leren en makkelijk aan nieuwe en verschillende situaties kon wennen was voor onze de beste optie.

Door het Roemeense hondje Foxy van mijn vriendin Ina (door haar dochter uit Roemenië meegenomen nadat ze het als heel jonge pup had gevonden toen ze er vakantiewerk deed) kwam ik op het idee om te zoeken naar mogelijkheden om een hondje uit Roemenië te adopteren. Zo kwam ik op de site vanDogs Adoptions Nederland terecht.

Omdat ik zeker wilde weten dat het om een stichting ging die zich echt om de dieren bekommert, heb ik het halve internet afgestruind  om uit te zoeken wie er achter zat en of er nergens negatieve reacties over te vinden waren. En ondertussen elke dag naar alle beschikbare hondjes gekeken...

En toen ik er van overtuigd was dat ik met een goede organisatie te doen had die zich werkelijk inzette voor de hondjes, was daar opeens Olive die met haar moeder en broertjes en zusje in Boekarest was gevonden door Claudia Dumitru. Toen ik haar foto zag, net 5 weken oud, met dat kleine zwarte koppie en die grote bruine kraalogen, wist ik het direct: dit is mijn hondje!!

Direct de eerste nacht al was het alsof ze altijd al bij ons gewoond had. De eerste 5 minuutjes in de bench (die we naast ons bed hadden gezet) piepte ze, daarna viel ze in slaap en hebben we haar niet meer gehoord tot de volgende ochtend de wekker ging.

Zo makkelijk als het die eerste dag en nacht ging, zo makkelijk is het daarna ook verder gegaan. Pebbles, zoals wij haar hebben genoemd, bleek het meest makkelijke hondje te zijn dat je je als baasje maar kan wensen. Makkelijk met andere honden, met onze katten, vindt autorijden prima, houdt van lekker ravotten maar gaat net zo makkelijk uren in een hoekje liggen slapen. Ze is een enorme kroelkous en ligt graag bij mij op schoot.

Ze is een nog grotere slaapkop dan ik en heeft nog meer moeite dan ik om 's ochtends uit bed te komen. Dus vroeg op omdat de hond er uit moet is er niet bij, het is eerder zo dat ik haar wakker moet schudden.

Inmiddels zijn we ruim anderhalf jaar verder en kunnen we ons ons leven zonder haar niet meer voorstellen. Ze gaat 3 dagen in de week naar dagopvang in een hondenpension vlak bij ons om de hoek, waar ze het geweldig naar haar zin heeft, en de andere dagen gaat ze met mij mee naar mijn werk. Op kantoor is iedereen gek op haar, ze heeft al mijn collega's om haar kleine pootjes gewonden. Ze weet precies bij wie ze wanneer terecht kan voor een koekje, een knuffel of een robbertje stoeien. Toen eind vorig jaar de ouders van Ina ook graag een nieuw hondje wilden hebben, hebben we, inmiddels in de ban van de Roemeense hondjes, samen op de site van DAN gezocht naar een hondje dat voor hen geschikt zou zijn.

De keus viel op Jane, die al in Nederland in de opvang zat bij Marijke en Evelyne. Het was liefde op het eerste gezicht tussen kleine Jane en haar nieuwe baasjes; ze maken lange wandelingen met haar en een groot deel van de rest van de tijd ligt ze om beurten bij hen op schoot. Ze wordt enorm in de watten gelegd en heeft eindelijk haar gouden mandje gevonden.

Bij vreemden kan ze soms nogal fel uit de hoek komen, als die te druk en luidruchtig op haar af komen. Maar wat wil je ook, als je zo veel meegemaakt hebt als zij.

Bij Marijke en Evelyne zat ook Bob in de opvang. Toen Ina en haar man Jane gingen ophalen om haar naar haar nieuwe baasjes te brengen, viel hij als een blok voor de charmes van kleine Bob, net 5 maanden oud. 

Ina besloot dat er best nog een hondje bij kon in hun gezin en heeft een week later samen met mijn man Bob opgehaald als verjaardagscadeau voor haar man. 

Bob is omgedoopt naar Bo en is, zo mogelijk, een nog grotere kroelkous dan onze Pebbles. Ook is hij zo mogelijk nog makkelijker dan Pebbles. Hij is rustig en lief, ligt het liefst bij je op schoot en is een echte allemansvriend.

Foxy, Pebbles, Jane en Bo zijn dikke vriendjes. Ina en ik wonen bij elkaar om de hoek en maken heel regelmatig lange wandelingen met onze 3 kleine Roemeense 'hooligans' zoals we ze liefkozend noemen. Ze ravotten heel wat af met elkaar. Jane komt regelmatig logeren bij Ina en gaat dan uiteraard gezellig mee. Ze is een stuk ouder dan de andere hondjes, maar ook zij speelt nog vrolijk mee!

Ze zijn dankbaar, vrolijk en gelukkig en hebben hun gouden mandje gevonden. Niet één happy ending dus, maar drie (of eigenlijk zelfs vier, want ook Foxy heeft, hoewel niet via DAN, haar gouden mandje gevonden)!

De vrijwilligers van Stichting Dogs Adoptions Nederland en de asielhouders en andere opvangers in Roemenië zetten zich met hart en ziel in voor het lot van de Roemeense straathonden. Ik heb diep respect voor de passie waarmee zij hun werk doen en voor hoe zij, ondanks alle ellende die ze meemaken en alle tegenslagen en tegenwerking die zij ondervinden, telkens weer de kracht vinden om er mee door te gaan.

Ik ben Claudia Dumitru en Dana Puscoci eeuwig dankbaar dat ze onze Pebbles hebben opgevangen toen ze haar in de ijskoude Roemeense winter vonden met haar moeder en nestgenootjes, en Dogs Adoptions Nederland omdat zij er voor hebben gezorgd dat ze ter adoptie aangeboden kon worden en bij ons is terechtgekomen. Dank jullie wel!

Ook namens Ina en haar moeder bedankt voor al jullie goede werk. En uiteraard van alle hondjes een dikke knuffel!

Joyce Vergoed