Maggie (Lassie)
Maggie is nog steeds een schatje, al blijkt ze zich toch nu tot een klein spinnekopje te ontwikkelen die zich de kaas niet van het brood laat eten. Ongein binnen de roedel duldt ze niet (jaja, ze heeft zich de alfa-rol verworven en zit mijn twee colliedames danig op de kop.
Vreemde honden die zich vrijheden denken te kunnen veroorloven met háár roedel, snauwt (en bijt!) ze ferm weg. Plasjes van de andere dames worden direct door haar overgeplast. Iets wat door de colliedames schouderophalend wordt bekeken.
Verder ben ik er achter dat Maggie alleen buiten de woonwijk veilig los kan worden gelaten. Of liever gezegd: alleen daar waar geen bebouwing te zien is. Want madammeke gaat er van uit dat overal waar gebouwen staan, ook vuilnisbakken zijn. En dan neemt ze resoluut de benen, alleen nog haar zeiloren bewegend op mijn geroep en/of gefluit maar verder kan ik het rimram krijgen. Vuilnisbakken zijn altijd nog belangrijker dan vrouwtjes.
Maar goed, dat is prima te ondervangen door haar alleen los te laten in natuurgebieden. En dan blijft ze heel lief bij me. Al moet ik natuurlijk mijn eigen vuilnisbak ook achter slot en grendel bewaren aangezien die dezelfde enorme aantrekkingskracht op haar uitoefent.
Verder is ze een heerlijk, aanhankelijk en vrolijk hondje. Haar favoriete spelletje is als een dolle met glimmende pretoogjes door de kamer, over de bank, tafels en stoelen, te racen. Om voor mijn voeten te eindigen, tegen me op te klimmen en mijn neus te likken.
Lieke Timmers